Rehabilitacja powięziowa

Czym jest powięź

Powięź jest tkanką łączną, która tworzy ogólnoustrojową sieć przestrzenną. Okala narządy, mięśnie, naczynia i poszczególne komórki – jednym słowem jest wszędzie.  Składa się z włókien kolagenowych oraz w znacznie mniejszej ilości z włókien elastylowych, jest mocno unerwiona.  Podczas ruchu człowieka wydłuża się i prowadzi swoistą grę ze znajdującą się pod nią tkanką mięśniową. Wyróżniamy dwa typy tkanki powięziowej: powierzchowną i głęboką, która okala mięśnie, narządy oraz układ kostny łącząc je ze sobą nawzajem,  przenosząc obciążenia i naprężenia z jednych na drugie. Powięź głęboka sprawia, że poszczególne włókna mięśniowe, całe mięśnie i tkanki mogą swobodnie przesuwać się między sobą.

Terapia manipulacji powięziowej

Metoda opracowana przez Luigiego Stecco jest jedną z najnowocześniejszych metod terapii manualnej. Podstawową, a na pewno najważniejszą, z punktu widzenia pacjenta, cechą terapii powięziowej jest jej skuteczność w zwalczaniu dolegliwości bólowych oraz innych nieprawidłowości układu ruchu.

Luigi Stecco wraz ze swoim zespołem podzielił układ ruchu człowieka na 84 jednostki mięśniowo-powięziowe, które wraz z jednostkami motorycznymi są podstawą strukturalną układu ruchu. Na każdy staw w naszym ciele oddziałuje sześć jednostek mięśniowo-powięziowych. Każda z nich odpowiada za ruch w inną stronę, a więc do przodu i do tyłu, ruchy boczne i dośrodkowe, rotacje wewnętrzną i zewnętrzną, czyli wszystkie ruchy jakie możemy wykonać. Zespół badawczy w oparciu o szczegółową anatomię, fizjologię oraz licznie przeprowadzone badania i zabiegi wyodrębnił tak zwane punkty koordynacji oraz punkty percepcji.  Każdy z nich znajduje się w znanym, ściśle określonym miejscu i pełni ściśle określone funkcje. Punkty koordynacji znajdują się w miejscach gdzie zbiegają się i są rozdysponowywane największe siły generowane przez włókna mięśniowe, a więc wykonywana jest największa praca w tej, konkretnej części ciała, natomiast punkty percepcji są miejscami gdzie powstają dolegliwości bólowe wynikające z zaburzeń w punktach koordynacji.

 Jak powstaje kontuzja i jej konsekwencje

Uraz układu ruchu może powstać na dwa sposoby: albo jednej dużej traumy, urazu spowodowanego upadkiem, uderzeniem, kolizją, albo w mechanizmie długotrwałych przeciążeń statycznych i dynamicznych. W konsekwencji i w jednym i w drugim przypadku urazu w układzie motorycznym może dochodzić do tworzenia się densyfikacji, czyli zwiększania gęstości substancji międzykomórkowej w warstwach tkanki powięziowej. Prowadzi to do pogorszenia ruchomości tkanek względem siebie oraz do tworzenia się wyczuwalnych palpacyjnie, a więc przy badaniu dotykiem, bolesnych zgrubień. Jeżeli densyfikacja dosięga aż do punktu koordynacji, nie może on dalej pełnić odpowiednio swojej funkcji, tkanka powięziowa traci swoje właściwości. Prowadzi to do nieodpowiedniego rozkładania się sił działających w obrębie konkretnej części ciała i w konsekwencji do pojawienia się bólu, zmniejszenia ruchomości i osłabienia siły mięśniowej. W praktyce klinicznej często obserwujemy sytuację, w której dolegliwości bólowe w jednej części ciała są wynikiem nieprawidłowości w innej części, czasem bardzo oddalonych jedna od drugiej. Tę dziwną sytuację można wytłumaczyć jako kompensację zaistniałej gdzie indziej nieprawidłowości.